Στη κεντρική Ελλάδα και συγκεκριμένα στο βορειοδυτικό τμήμα της Θεσσαλίας, ανάμεσα στα Χάσια Β.Α. και την Πίνδο δυτικά, εκεί που τελειώνει η Θεσσαλική πεδιάδα, υψώνονται βράχοι που δημιουργούν ένα θέαμα μοναδικό ίσως στο κόσμο. ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ.

H δημιουργία τους διήρκεσε δεκάδες εκατομμύρια χρόνια. Πριν από 38-26 εκατομμύρια χρόνια, κατά τη διάρκεια του Ολιγόκαινου και του Μειόκαινου, έντονες τεκτονικές κινήσεις ανύψωσαν το κεντρικό τμήμα της σημερινής Ελλάδος και βυθίστηκε η περιοχή της Θεσσαλίας, η οποία αποτέλεσε μια λίμνη. Σχηματίστηκε έτσι η «μεσοελληνική αύλακα», μια θαλάσσια τάφρο που άρχιζε βορειοδυτικά της Καστοριάς και κατέληγε στον Θεσσαλικό Κάμπο.

Ο σχηματισμός των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται στην συνεχή συγκέντρωση ποτάμιων προσχώσεων σ΄ ένα δελτοειδή κώνο από ιζηματογενή πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια μεταφέρονταν από τη ροή του ποταμού, χύνονταν στη θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία και εναποτίθεντο στον βυθό. Οι προσχώσεις αυτές περιελάμβαναν εναλλαγές ψαμμιτών, κροκαλοπαγών και αργίλων.

Στη συνέχεια κατά τη διάρκεια του φαινομένου της διαγένεσης, έλαβε χώρα η μετατροπή των ασύνδετων ιζημάτων σε συμπαγή πετρώματα. Αυτό επετεύχθη με μία σειρά φυσικοχημικών και μηχανικών φαινομένων κάτω από ειδικές συνθήκες πιέσεων και θερμοκρασιών. Έτσι δημιουργήθηκαν τα κροκαλοπαγή των Μετεώρων.

Κατά τη διάρκεια της ορογένεσης στο κατώτερο Μειόκαινο (πριν από 20-25 εκατ. χρόνια) η θάλασσα υποχώρησε με το άνοιγμα των Τεμπών, με αποτέλεσμα τα νερά να χυθούν στο σημερινό Αιγαίο και να αποκαλυφθεί η θεσσαλική πεδιάδα. Τότε η περιοχή αφού απαλλάχθηκε από το βάρος του νερού και με την επίδραση έντονων ανοδικών κινήσεων άρχισε να ανυψώνεται.

Με τη συνεχή διάβρωση από τους ανέμους και τις βροχές, καθώς και από άλλες γεωλογικές μεταβολές, δημιουργήθηκαν μια σειρά από «τεκτονικά κέρατα» και «τεκτονικές τάφροι». Οι σχηματισμοί αυτοί, σε συνδυασμό με τα ρήγματα και τη διάβρωση των μη ανθεκτικών αργιλικών πετρωμάτων δημιούργησαν αυτό το θαυμαστό τοπίο που βλέπουμε σήμερα.

ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ ΔΗΜΗΤΡΑ